Sunday, October 25, 2009

Munting Eksperimento sa Pagkatuto

NULL HYPOTHESIS: Hindi kailangang ulit-ulitin ang pagtuturo ng pagbibilang sa batang bumibili sa tindahan upang matuto s’yang magbilang

METHODOLOGY: Ituro ang pagbilang sa pamamagitan ng pagbebenta.

Bata: Pabileh!!!

Matt: Anu yon?!

Bata: (Tinuro yung Hanny)

Matt: Eto? Ilan?

Bata: Madame (Sabay lapag ng mamiso n’ya)

Matt: O, ilan yan?

Bata: (ngumiti…bungi pala)

Matt: O, bilangin natin ha? One…

Bata: One…

Matt: Two…

Bata: Two…

Matt: Three…

Bata: Three…

Matt: Four…

Bata: Four…

Matt: Five!

Bata: Five!

Matt: Ayan! Galing mu pala eh. Oh, ilang Hanny ang bibilhin mo?

Bata: Madame!

ANALYSIS: REJECT NULL HYPOTHESIS! T_T

Thursday, October 22, 2009

Master Reset

I’ve been checking papers over papers since Monday (I haven’t finished even half of it), and in my pursuit to escape the stress I will do my best to elucidate my thoughts about the not-so-recent onslaught of Ondoy and Pepeng.

***

I have been staying in Manila for about 7 years now, and I must say that the Ondoy flooding is the worst that I have experienced—even worse than Milenyo, which packed strong winds that uprooted trees and brought down gigantic billboards.

Flooding isn’t something new in Manila; it has been part of a Manilenyo’s life. Indeed, flooding is something that became a routine…everyone expects flooding during the August-September affair.

But this time it’s shocking. The floods instilled fear and paranoia among Filipinos.

Months (or probably years) before Ondoy, a lot of programs, documentaries, and advocacies regarding Global Warming have been shown all over the world—so famous that this topic became the favorite topic in the Cause-Effect essay in my Academic Writing class.

But really, this isn’t new. I can still remember my grade school teacher telling us to bring our own “trash bag” inside the class—somehow, it created an impact on me, because I was able to train myself not to throw my trash anywhere, and keep it in my pocket instead.

From constant observations about climate changes, I can’t help but think of probable reasons why these things happen. In reality, people immediately ask God for allowing these things to happen. But if we analyze the prophetic pronouncements in the Bible along with Historical facts, I think we will find some tinge of clues and answers to our own questions.

Why does God allow these things to happen? I think it’s precisely because of man’s arrogance. Isn’t it true? Don’t we really thirst for learning? For answers to questions that remain questions?

Since Adam and Eve, man has constantly unraveled the unknown. People thought that they can reach God through the Tower of Babel, until God buried it to the ground. Engineers thought they can create an unsinkable ship until the Titanic sank. Americans thought they have created a military might until the fall of the twin towers, and so on, and so forth.

Everything to no avail.

With the same analysis, I came up with an idea that God (or whoever Divine out there if you don’t believe in God) pushes a “Master Reset” button whenever man reaches its ultimate sinful nature. This is probably the reason behind the 40 days and 40 nights of flooding during Noah’s time when people forgot about God and “partied” all day and night long. This is possibly the reason behind the burning of Sodom and Gomora when people became so immoral to the extent of planning to rape Angels.

However, in each of these episodes, someone lives. Noah and his family endured the flood in an ark; Lot survived the wrath of fire…and we…we lived to tell the story and teach it to our youngsters.

On second thought…we also lived…a species of our kind lived…to continue the “legacy” of polluting the Earth…and killing the next generation.

At any rate, the somehow good news would be the Master Reset Button, which is within God’s reach.

Monday, October 5, 2009

Bakit boboto pa?

Nitong mga nakaraang buwan, madalas nating makita sa telebisyon, radyo, dyaryo, at maging sa makabagong internet ang mga panawagan hinggil sa eleksyon at importansya ng pagboto sa susunod na taon. Sa isang banda, maganda itong mga ganitong pagsulong sa eleksyon. Totoo naman kasing ang pagboto ang pinakamataas na manipestasyon ng demokrasya. Higit pa rito, ang mga panawagan sa eleksyon ay isang matibay na sintomas ng pagkayamot ng mga Pilipino sa kasalukuyang administrasyon—ito’y isang malakas na panawagan na nais na natin paalisin ang skwater sa Malakanyang. Pero sa mga nakaraang pangyayari sa bansa, bilang isang botante, naisip mo rin ba ang naisip ko? Natanong mo rin ba ang tanong ko?

Una sa lahat, bakit boboto pa kung ang mga pulitiko at gubyerno ay tila bulag at bingi sa mga pangangailangan naten? Lalayo pa ba tayo? E kung yun na nga lang basura na iniwan ni Ondoy, di nila makolekta, ano pa kaya yung mas seryosong serbisyo na kailangan naten? Di bale na nga yung “serbisyo publiko” e, ang punto dito, buwis naman din natin ang gagamitin sa pagkilos na ito.

Doon kina Kay sa Fairview (at malamang sa lahat ng naapektuhan ng bagyo), nangangamoy na ang mga kalsada at bahay dahil sa tambak ng basura na tila nalimutang puntahan ng sanitation department (o ng kung sino man mula sa gubyerno—MMDA malamang). Kung hindi pa nambraso ang kapitbahay nila, hindi makokolekta ang ilan sa kanilang basura. (NB: Ang binraso ng kapitbhay nila ay isang pribadong trucking.)

Pangalawa, bakit pa boboto kung yung mismong mga dapat na Bayani e nagbabalat-sibuyas? Napansin nyo ba si Bayani nung bagyo? Ako medyo lang e, mas napansin ko pa syang nagmomoda sa mga nakahubad-baro sa kalye, kesa tumutulong sa mga wala ng maisuot na damit dahil nasalanta ng baha.

Baket kaya si Gibo (na mukang basang sisiw nung kasagsagan ng bagyo) ang panay pakyut sa media? Tapos komedi pa sila…dalawang rubber boats ang pinadala sa Marikina? Teka nga, mahina ako sa Math…pero sa tingin ko lang, kahit nga dalawang ferry boats kulang e. San kaya napunta yung budget para sa pagbili ng mga kasangkapang pangsagip?

Pangatlo, at pinakamahalaga sa lahat, bakit pa boboto, kung kaya naman pala ng Pilipino. Mga kumag kayong mga pulitiko, di naman pala namen kayo kailangan. Kaya naman pala nameng kumilos at mabuhay ng wala kayo e. Ba’t pa kaya kayo binuhay ng mga magulang n’yo? Ba’t di pa kayo namatay nung bata?

Simula nung una kong pagboto, nung magdisi-otso ako, tanong ko na to: Bakit ba boboto? Lahat ng tao bayolente ang reaksyon saken “Aba’y syempre karapatan mo yon…” “Sayang ang boto mo…” et cetera…et cetera…

Di naman ako hardcore existentialist, pero sa mga panibagong pangyayari sa ating bansa, hindi ba repleksyon nito ang kawalang kwenta ng ating gubyerno? Oo na, masyado naman akong masama; in fairness, may ginagawa naman siguro yung iilang. Pero marahil, mas magiging epektibo ito, at mas magiging mabilis ang aksyon kung gagawa nalang sila…kahit walang media sa paligid.

Bumoboto ako di dahil naniniwala ako sa isang pulitiko. Bumoboto ako kase sayang…sayang ang “slot” ko…baka may ibang gumamit e, ikapanalo pa ng mga panibagong demonyo.